Seleziona dizionario:

Dizionario Italiano Friulano

natura s.f.

  1. 1
    s.f. [FO] (complès dai organisims vîfs, des fuarcis, des robis che a fasin part dal univiers, regolâts di leçs lôr) nature, altr.trad. cosmi, marimont, mont, univiers
    • la bellezza della natura, la bielece de nature
    • i segreti della natura, i segrets de nature
    (ambient fisic cun nissun o pôcs mudaments causionâts dal om) nature
    • rispettare la natura, rispietâ la nature
    2
    s.f. [FO] (ancje cun iniz. maiusc., personificazion de energjie che e cree e e disfe) nature
    • madre Natura, mari Nature
    • lasciar fare alla natura, lassâ fâ ae nature
    3a
    s.f. [FO] (il complès des carateristichis di bestiis o oms che no son imparadis) nature, altr.trad. naturâl
    • la natura dell'uomo, la nature dal om
    • cacciare è nella natura dei gatti, cjaçâ al è inte nature dai gjats
    3b
    s.f. [FO] (chês carateristichis di ognidun che a son spontaniis) nature, altr.trad. caratar, fonde, indole, jessi, naturâl, pendence, stîl, tempare, temperament
    • è buono per natura, al è bon di nature
    (carateristiche particolâr di une persone) nature, altr.trad. caratar, naturâl, personalitât, tempare
    • ha una natura artistica, al à une nature artistiche
    3c
    s.f. [FO] (proprietât, cualitât di un materiâl o di un fenomen) nature, altr.trad. cualitât, gjenar, jessi
    • la natura del legno, la nature dal len
    • la natura del problema, la nature dal probleme
    4
    s.f. [CO] eufem. (i orghins gjenitâi, spec. feminins) nature, altr.trad. sunete, vagjine
    • la piccola ha la natura arrossata, la piçule e à la nature dute rosse