Seleziona dizionario:

Dizionario Italiano Friulano

magnificenza s.f.

  1. 1a
    s.f. [CO] (disposizion naturâl di cui che al è gjenerôs a fâ alc di impuartant) magnificence, altr.trad. sflandôr
    (gjenerositât grande) magnificence, altr.trad. sflandôr
    1b
    s.f. [CO] (ricjece grande) sflandôr, altr.trad. glorie, magnificence, regalitât
    • la magnificenza delle nozze, il sflandôr des gnocis
    2
    s.f. [TS] stor. (massime cu la iniz. maiusc., non dât a siôrs e princips) Magnificence
    • l'entrata di Sua Magnificenza, la jentrade de Sô Magnificence
    [TS] scol. (titul dât a retôrs di universitât in ocasions uficiâls) Magnificence
    3a
    s.f. [CO] (bielece straordenarie) sflandôr, maravee
    • la magnificenza del tramonto, il sflandôr dal tramont
    3b
    s.f. [CO] fam. (che al à carateristichis straordenariis) maravee, altr.trad. sflandôr
    • veste una magnificenza di abito, e à sù un vistît che al è une maravee
    3c
    s.f. [CO] (massime tal pl., complès di carateristichis di bielece straordenarie) maravee, altr.trad. sflandôr