Dizionari Talian Furlan

trincea s.f.

  1. 1
    s.f. [AD] (opare di difese fate di une grande fuesse dilunc dal front di combatiment, cuntun parepet li che si riparin i soldâts) trincee
    • nell'attacco molti erano morti fra le due trincee, tal atac in tancj di lôr a jerin muarts jenfri lis dôs trinceis
    (front di vuere) trincee, altr.trad. front
    • il suo reparto era stato mandato in trincea, il so repart al jere stât mandât in trincee
    2
    s.f. [TS] inz.civ. (sgjâf par un trat stradâl o feroviari che al è plui bas dal nivel dal teren intor) trincee