Dizionari Talian Furlan

trago- -trago conf.

der. dal gr. ‘trago-’, cjale leme gr. ‘´tragos’, bec

  1. 1
    TS bot., paleont., zool. (di bec) trago- -trago
    • tragocero, tragoçar [gò]
    • un emitrago, un emitrac [mì]