Dizionari Talian Furlan

stritolare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (rompi fasint a tocuts piçui) sfracaiâ, altr.trad. disgragnolâ, frantumâ, fruçâ, fruçonâ, gramolâ, sfrenzi, sfruçonâ, sfruçugnâ, smacaiâ, sminuçâ, taçâ, taçutâ
    • un macchinario per stritolare i rifiuti, un machinari par sfracaiâ i refudums
    (rompi e smacaiâ une part dal cuarp, massime un art) sfracaiâ, sfrenzi, altr.trad. fruçâ, gramolâ, scliçâ, sfruçugnâ, smacaiâ, striçâ, taçâ
    • il piede gli è stato stritolato nell'incidente, il pît i è stât sfracaiât tal incident
    (ancje iperb.) fruçâ, sfracaiâ, altr.trad. frantumâ, fruçonâ, gramolâ, scliçâ, sfruçonâ, sfruçugnâ, sminuçâ
    • se apre bocca, lo stritolo!, se al vierç il bec, lu fruci!
    2
    v.tr. [CO] fig. (distruzi, fâ fûr un aversari intune discussion, intune dispute, e v.i.) sfulminâ, fruçâ, altr.trad. distirpâ, distruzi, fâ fûr, fiscâ, folpeâ, fulminâ, netâ, sbaraiâ, sopressâ, talpassâ, tibiâ
    • stritolare le tesi dell'avversario con un'eccelente oratoria, sfulminâ lis tesis dal aversari cuntune oratorie ecelente