Dizionari Talian Furlan

straordinario adi., s.m.

  1. 1
    adi. [FO] (fûr dal ordenari, che nol è normâl) straordenari, altr.trad. ecezionâl, fûr dal vade, fûr di usance, insolit, strani
    • era successo un fatto straordinario, al jere sucedût un fat straordenari
    2
    adi. [FO] (che al è speciâl e provisori) straordenari
    • una riunione straordinaria del consiglio comunale, une riunion straordenarie dal consei comunâl
    3
    adi. [FO] iperb. (fûr dal comun) straordenari, altr.trad. di no crodi, ecezionâl, famôs
    • un successo straordinario, un sucès straordenari
    • una persona straordinaria, une persone straordenarie
    (ancje in sens negatîf) straordenari, altr.trad. di no crodi, estrem, famôs, fûr dal vade, teribil, trement
    • è di un'antipatia straordinaria, al è di une antipatie straordenarie
    4
    s.m. [FO] (dome sing., che nol jentre inte normalitât) straordenari, robe straordenarie, altr.trad. avigniment, robe stranie, strani
    • lo straordinario è che non se n'è accorto, il straordenari al è o ancje la robe straordenarie e je che no si à visât
    5
    s.m. [FO] (prestazion lavorative fûr dal orari normâl) straordenari
    • questo mese ho fatto cinque ore di straordinario, chest mês o ai fatis cinc oris di straordenaris
    (bêçs dâts par chel lavôr) straordenari
    6
    s.m. [TS] burocr. (vt. impiegato straordinario)
    [TS] scol. (vt. professore straordinario)