Dizionari Talian Furlan

sorte 1 s.f.

  1. 1
    s.f. [FO] (fuarce misteriose che si pense che e decidi i acjadiments e la esistence in mût imprevedibil o irazionâl) sorte, fortune, altr.trad. câs, destin, fât
    • la sorte gli ha dato molto, la sorte i à dât tant
    • ha avuto buona sorte, al à vude buine sorte
    • la cattiva sorte li perseguita, la male fortune ju tormente
    2a
    s.f. [FO] (stât, cundizion che si cjatisi par vie di acjadiments che no dipendin de proprie volontât) sorte, altr.trad. destin
    • gli è toccata una sorte curiosa, i è tocjade une sorte curiose
    • è sempre stato contento della propria sorte, al è simpri stât content de sô sorte
    (destin) sorte, altr.trad. destin
    • è stato lasciato alla sua sorte, lu àn lassât ae sô sorte
    2b
    s.f. [FO] (risultât decidût de fortune) sorte, fortune, altr.trad. avignî, destin, futûr, risultât, rivade
    • la prova ha avuto buona sorte, la prove e à vût buine fortune
    (cundizion future) sorte, altr.trad. avignî, destin, futûr, risultât, rivade
    • spera in una sorte migliore, al spere intune sorte miôr
    • avere a cuore le sorti della famiglia, vê a cûr la sorte de famee
    3
    s.f. [FO] (acjadiment imprevist, cumbinazion, câs) sorte, altr.trad. câs, cumbinazion
    • hanno avuto la sorte di rivedersi, a àn vût la sorte di tornâ a viodisi
    4
    s.f. [FO] (claputs, fros e altris robutis dopradis par lassâ decidi al câs)
    • getteremo le sorti, o tirarìn la bruscjete
    5
    s.f. [TS] dir.rom. (cjamp dât a un barbar tirant sorte inte distribuzion des tieris) sorte