Dizionari Talian Furlan

smontatura s.f.

  1. 1
    s.f. [BU] (il smontâ, il smontâsi e il lôr risultât) smontadure
    (operazion contrarie al montaç) smontadure
    • le ante dell'armadio si sono rovinate durante la smontatura della cucina, lis portelis dal armâr si son ruvinadis intant de smontadure de cusine
    2
    s.f. [BU] fig. (ce che al fâs aviliment, displasê) delusion, smontadure, altr.trad. aviliment, avilizion, displasê
    • ha patito una smontatura col fallimento del progetto, al à patît une delusion o ancje une smontadure cul faliment dal progjet