Dizionari Talian Furlan

smerdare v.tr.

  1. 1a
    v.tr. [CO] volg. (sporcjâ cun escrements) smierdâ, sbitiâ, altr.trad. buiaçâ, imbuiaçâ, scuintiâ, smeusâ
    • i colombi hanno smerdato il davanzale, i colomps a àn sbitiât la basse dal barcon
    1b
    v.tr. [CO] volg. (sporcjâ) smierdâ, altr.trad. buiaçâ, imbuiaçâ, insoçâ, ofegâ, scuintiâ, smeusâ, sporcjâ
    • è entrato con le scarpe sporche e ha smerdato tutta la casa, al è jentrât cu lis scarpis sporcjis e al à smierdât dute la cjase
    2
    v.tr. [CO] fig., volg. (svergognâ in mût public e scjassôs, disonorâ) smierdâ, sputanâ, spurcitâ, altr.trad. discreditâ, disonorâ, infamâ, scuintiâ, slengonâ, sporcjâ, sporcjâ la muse, svergognâ, vituperâ
    • lo hanno smerdato di calunnie e maldicenze, lu àn smierdât di bausiis e infametâts
    3
    v.tr. [BU] (netâ dai escrements) smondeâ