Dizionari Talian Furlan

sfracellare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (fracassâ fracant cun violence cuntun pês) sfracaiâ, smacaiâ, altr.trad. disfâ, fracaiâ
    • il muro cadendo gli ha sfracellato l'auto, il mûr colant i à sfracaiade o ancje smacaiade la machine
    (fâ a tocs) sfracaiâ, smacaiâ, altr.trad. fracaiâ, sfruçonâ, striçâ
    • ha sfracellato il dito nel tritacarne, al à sfracaiât il dêt tal masanin de cjar