Dizionari Talian Furlan

sfortunato 1 adi., s.m.

  1. 1
    adi., s.m. [AD] (che al à sfortune o che al è segnât de sfortune, perseguitât de malesorte) disfortunât, sventurât, disdetât, sfortunât, altr.trad. disgraciât, malintopât, scalognât
    • è un uomo sfortunato, al è un om disfortunât o ancje disdetât
    • sfortunato nel gioco, ma fortunato in amore, disfortunât intal zûc, ma fortunât in amôr
    2
    adi. [AD] (che nol à vût bon risultât, che nol à vût sucès) disfortunât, disdetât, disgraciât, altr.trad. malintopât, scalognât, sfortunât, sventurât
    • un affare sfortunato, un afâr disfortunât o ancje disgraciât
    3
    adi., s.m. [AD] (di event, che no si spietave e che al met in dificoltât) disfortunât, altr.trad. disdetât, disgraciât, malandret, malintopât, scalognât, sfortunât, signestri, sventurât
    • è accaduto un evento sfortunato, al è capitât un fat disfortunât