Dizionari Talian Furlan

sfociare v.intr., v.tr.

  1. 1a
    v.intr. [AD] (di un cors di aghe, jentrâ intun lât, intal mâr o intune altre aghe) butâsi, lâ a finî, altr.trad. jentrâ, sbocjâ
    • il fiume sfocia nel mare, il flum si bute tal mâr
    1b
    v.intr. [AD] (di strade, rivâ) rivâ, vignî fûr, altr.trad. butâsi, , dâ fûr, saltâ fûr, sbocjâ
    • la stradina sfocia proprio nel centro del paese, la straduce e ven fûr juste tal centri dal paîs
    2
    v.intr. [AD] fig. (vê tant che risultât, risolvisi) lâ a finî, altr.trad. butâsi, finî,
    • i loro progetti sono sfociati nel nulla, i lôr progjets a son lâts a finî in nuie