Dizionari Talian Furlan

scornare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (gjavâ i cuars) scuarnâ
    • scornare il cervo per farne un trofeo, scuarnâ il cierf par fâ un trofeu
    2
    v.tr. [CO] fig. (ridi fûr, vituperâ) scuaiâ, altr.trad. blasmâ, cjançonâ, coionâ, dismencossâ, disumanâ, mincjonâ, ridi, ridi fûr, sbeleâ, sblefâ, sorâ, svergognâ, vergognâ, vituperâ
    • gli amici lo scornano per la brutta figura che ha fatto con la ragazza, i amîs lu scuain pe brute figure che al à fat cu la fantate
    3
    v.tr. [CO] (dâ cuarnadis, dâ jù cui cuars) scuarnâ, cuarnâ, altr.trad. cuarnassâ, scuarnassâ, sgorneâ
    • il toro ha scornato il torero, il taur al à scuarnât il torero