Dizionari Talian Furlan

sconcio adi., s.m.

  1. 1
    adi. [CO] (brut, cragnôs) soç, altr.trad. brut, cragnôs, oribil, sporc, stomeôs
    • un bar sconcio, un bar soç
    2a
    s.m. [CO] (contrari aes normis etichis de decence) soç, altr.trad. cragnôs, indecent, ossen, scandalôs, sporc, stomeôs
    • una perversione sconcia, une perversion soce
    2b
    s.m. [CO] (fat mâl) cragnôs, altr.trad. malfat, malmontât, malsestât, sdavàs, sdavassât
    • un lavoro sconcio, un lavôr cragnôs
    3a
    s.m. [CO] (robe vergognose) soçarie, altr.trad. cragne, orôr, ossenitât, porcarie, scandul, scrovarie, sporcjarie, vergogne
    • tutta quella corruzione è uno sconcio, dute chê coruzion e je une soçarie
    3b
    s.m. [CO] (robe fate mâl) cragne, porcarie, altr.trad. indecence, orôr, scrovarie, sporcjarie, vergogne
    • il lavoro che hanno consegnato è uno sconcio, il lavôr che a àn consegnât al è une porcarie