Dizionari Talian Furlan

scardinare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (gjavâ dai cancars cu la fuarce) scancarâ
    • il vento ha scardinato la porta, l'aiar al à scancarât la puarte
    (sfuarçâ par jentrâ) scancarâ, altr.trad. scloteâ
    • i ladri hanno scardinato una finestra, i laris a àn scancarât un barcon
    2
    v.tr. [CO] fig. (dimostrâ che un resonament, une idee e v.i. no àn mani) savoltâ, sledrosâ, altr.trad. ledrosâ, ribaltâ, scancarâ, stravoltâ, sviersâ
    • nuove scoperte hanno scardinato una vecchia teoria scientifica, scuviertis gnovis a àn sledrosât une teorie sientifiche viere
    3
    v.tr. [CO] fig. (disfâ, distruzi) savoltâ, sledrosâ, altr.trad. disfâ, distruzi, ledrosâ, ribaltâ, scancarâ, stravoltâ, sviersâ
    • la disgrazia aveva rischiato di scardinare la famiglia, la disgracie e jere lade a pericul di sledrosâ la famee