Dizionari Talian Furlan

sbandare 1 v.tr.

  1. 1
    v.tr. [OB] (disfâ i rancs di un esercit cuntun ordin o cuntune azion di vuere) sbandâ, dispierdi, altr.trad. sparniçâ
    • la mancanza di un valido comando ha sbandato le truppe, la mancjance di un comant valit e à sbandât lis trupis
    2
    v.tr. [CO] (slontanâ, sparniçâ un grup di personis che si jerin dadis dongje) dispierdi, altr.trad. dissipâ, dividi, sbaraiâ, sfantâ, sgjarnâ, slontanâ, sovâ, sparniçâ, sparpagnâ
    • la polizia è intervenuta per sbandare il gruppo di facinorosi, la polizie e je intervignude par dispierdi il grup di violents