Dizionari Talian Furlan

ringhiare v.intr., v.tr.

  1. 1
    v.intr. [AD] (di bestie, spec. di cjan, manifestâ la vôs in mût menaçôs) rugnâ, ruzâ
    • il cane da guardia ringhiava a tutti i passanti, il cjan di vuardie al rugnave a ducj chei che a passavin
    2
    v.intr., v.tr. [AD] fig. (di int, fevelâ in mût menaçôs o suturni) rugnâ, altr.trad. bruntulâ
    (dî cun rabie) rugnâ, rugnâ fûr, altr.trad. bruntulâ
    • mi ha ringhiato un mezzo saluto, mi à rugnât fûr un mieç salût