Dizionari Talian Furlan

riluttante adi., p.pres., s.m. e f.

  1. 1
    p.pres. [CO] (vt. riluttare)
    2
    adi., s.m. e f. [CO] (che, cui che nol è pront par fâ alc) malpront, restîf, altr.trad. storpeôs, straneôs
    • è sempre stato riluttante ad ammettere i suoi errori, al è simpri stât malpront o ancje restîf o ancje al à simpri fate fature a ameti i siei erôrs
    • è riuscito a convincere anche i riluttanti, al à rivât a convinci ancje i restîfs