Dizionari Talian Furlan

renitente adi., s.m., s.m. e f.

  1. 1a
    adi., s.m. e f. [CO] (cui che al opon une resistence fuarte) renitent, ribel, refratari
    • essere renitente alle regole, jessi renitent aes regulis
    • punire i renitenti, cjastiâ i renitents
    (che, cui che si refude si lâ daûr dal consei o dai desideris di altris) renitent, refratari, reticent, restîf, malpront
    • è renitente ai consigli degli altri, al è refratari a cjapâ conseis di chei altris
    1b
    adi. [CO] (che al mostre un ategjament renitent) renitent, refratari
    • modo di fare re nitente, mût di fâ renitent
    2
    s.m. [TS] dir. (vt. renitente alla leva)
    3
    adi. [TS] med. no com. (di braç o gjambe, che no rive a fâ i moviments normâi) renitent