Dizionari Talian Furlan

pugno s.m.

  1. 1
    s.m. [FO] (man sierade, cui dêts pleâts e strets a fuart inte palme de man) pugn, altr.trad. man
    • mostrare il pugno, mostrâ il pugn
    • teneva in pugno un bastone, al veve intal pugn o ancje in man un baston
    (tignî alçade la man sierade cui dêts pleâts e strets a fuart inte palme de man drete, par dimostrazion di proteste o par mostrâ la adesion ae idee comuniste) pugn
    • alza il pugno, compagno!, alce il pugn, compagn!
    2
    s.m. [FO] (colp dât cu la man sierade) pugn, altr.trad. garuf, poc, ruf, sgrugnon
    • tirare un pugno a uno, tirâ un pugn a un
    • prendere un pugno, cjapâ un pugn
    3
    s.m. [FO] (cuantitât di sostance, spec. in polvar o in gran, che e sta inte man sierade) pugn, grampe, mane, altr.trad. brancade, manele
    • dare un pugno di granoturco al coniglio, dâ une grampe di blave al cunin
    4
    s.m. [FO] (numar limitât di personis) pugn, altr.trad. trop
    • un pugno di uomini, un pugn di oms
    (cuantitât piçule di alc) , altr.trad. blec, flic
    • sono contadini poveri, hanno solo un pugno di terra, a son contadins puars, a àn dome un blec di tiere