Dizionari Talian Furlan

pronuba s.f.

  1. 1
    s.f. [TS] stor. (inte Rome antighe, matrone che e judave la nuvice intant dai preparatîfs de cerimonie di gnocis) pronube
    (ancje tant che titul di divinitâts femininis, massime Junon e Venere, protetoris des gnocis e de feconditât) pronube
    2
    s.f. [CO] (femine che si messede par cumbinâ un matrimoni o par favorî un rapuart amorôs) filipe
    • si sono incontrati e fidanzati grazie a una pronuba, si son cjatâts e imprometûts in gracie di une filipe