Dizionari Talian Furlan

prerogativa s.f.

  1. 1
    s.f. [TS] st.dir. (tal dirit roman, centurie che e votave par prime tai comizis centuriâts) prerogative
    2
    s.f. [TS] dir. (dirit speciâl di competence, privileç dât par leç a orghins specifics o a cui che al à cjariis publichis determinadis) prerogative, vantaç, privileç
    • prerogativa dei parlamentari, prerogative o ancje vantaç dai parlamentârs
    3
    s.f. [CO] (dirit ricognossût) privileç, presi, vantaç recuisît, altr.trad. capacitât, carateristiche, conotazion, facoltât, particolaritât, prerogative, recuisît, vantaç
    • ha rinunciato a tutte le sue prerogative, al à rinunziât a ducj i siei vantaçs o ancje privileçs
    4
    s.f. [CO] (carateristiche) peculiaritât, cualitât, facoltât, conotazion, recuisît, altr.trad. proprietât, vantaç
    • l'accessibilità come prerogativa del servizio pubblico, la acessibilitât tant che prerogative dal servizi public