Dizionari Talian Furlan

poveraccio s.m.

  1. 1
    s.m. [CO] (persone che e fâs dûl pe sô cundizion di miserie o di disgracie) puaret, puarin, biât, biadin, biadat, puar diaul, altr.trad. biadaç, biadot, disgraciât, gramât
    • un poveraccio solo e abbandonato, un puaret dut bessôl
    (ancje in espressions escl.) puaret, puarin, altr.trad. biadaç, biadot, disgraciât, gramât
    • poveraccio! mi fa una pena, puarin! mi fâs un dûl