Dizionari Talian Furlan

panchina s.f.

  1. 1
    s.f. [CO] (vt. panca)
    2
    s.f. [CO] (sente par plui personis metude in puescj publics) bancje, bancjute
    • un signore legge il giornale seduto su una panchina del parco, un siôr al lei il gjornâl sentât tune bancje o ancje tune bancjute dai zardins
    3
    s.f. [TS] sport (sente in bande dal cjamp di zûc li che a son l'alenadôr, lis risiervis e i tecnics) bancje, bancjute
    (l'alenadôr)
    • il presidente pensa di far saltare la panchina, il president al pense di fâ saltâ l'alenadôr
    (il complès des risiervis) bancje, bancjute
    • ha cominciato in panchina, ma poi si è guadagnato un posto da titolare, al à tacât in bancjute, ma po dopo al à vuadagnât un puest di titulâr
    4
    s.f. [CO] fig. (calcâr arenaci cun tancj fossii marins) bancjine