Dizionari Talian Furlan

monco adi., s.m.

  1. 1a
    adi., s.m. [CO] (che, cui che al è cence une o dutis dôs lis mans, cence avambraçs o cence braçs) mancin, çomp, altr.trad. çompin, çonf, invalit, minorât, mutilât, pidimentât
    • la guerra lo rese monco di un braccio, la vuere lu à rindût mancin di un braç
    (cence di une o di dutis dôs lis gjambis o cence lis lôr estremitâts) çomp, çuet, altr.trad. invalit, minorât, mutilât, pidimentât
    1b
    adi. [CO] (di un articul, che i mancje une part) , altr.trad. mutilât
    • una mano monca di due dita, une man cence doi dêts
    2
    adi. [CO] fig. (che i mancje une part) , altr.trad. carent, çoncjât, difetôs, falant, incomplet, insuficient, malproviodût, mancjant, mutilât, parziâl, scjars
    • un'epigrafe monca dell'intestazione, une epigrafe cence intestazion