Dizionari Talian Furlan

malfare s.m., v.intr., v.tr.

  1. 1a
    v.intr. [BU] (fâ dal mâl, compuartâsi cun disonestât o cun tristerie) malfâ, fâ mâl
    1b
    v.tr. [BU] (fâ cun trascuratece, no fâ ben) fâ mâl, fâ malementri
    • dovette ricominciare il lavoro perché lo aveva malfatto, al à vût di tornâ a tacâ il lavôr parcè che lu veve fat malementri
    2
    s.m. [LE, OB] (dome sing., l'agjî in mût disonest e trist) malfat