Dizionari Talian Furlan

invelenire v.intr., v.tr.

  1. 1a
    v.tr. [CO] (jemplâ di asse e di rancûr) invelegnâ, altr.trad. incancarî, incarognî, ingarbî, ingriviâ, intosseâ, intristî, velegnâ
    • l'invidia lo ha invelenito, la invidie lu à invelegnât
    1b
    v.tr. [CO] (puartâ ae esasperazion) invelegnâ, intosseât, altr.trad. inasprî, incrudî, ingarbî, ingriviâ, intosseâ
    • i pregiudizi hanno invelenito il dibattito, i prejudizis a àn invelegnât il dibatit
    2
    v.intr. [CO] (vt. invelenirsi)