Dizionari Talian Furlan

intransigente adi., s.m. e f.

  1. 1
    adi., s.m. e f. [CO] (che, cui che nol lasse cori, che nol à ni comprension, ni tolerance par cui che al pense o si compuarte in mût diferent di ce che lui al crôt just) intransigjent, altr.trad. dogmatic, fiscâl, inclement, inflessibil, intolerant, rigjit, rigorôs
    • è un fanatico intransigente, al è un fanatic intransigjent
    • un insegnante intransigente, un insegnant intransigjent
    2
    adi., s.m. e f. [CO] (massime inte politiche, che, cui che nol amet trasgressions o deviazions dai obietîfs fissâts) intransigjent, altr.trad. estremist, fanatic, intolerant, massimalist
    • è un politico intransigente sulla disciplina di partito, al è un politic intransigjent su la dissipline di partît
    (di corint politiche, estremist) intransigjent, altr.trad. estremist, fanatic, intolerant, massimalist
    • l'ala più intransigente del movimento rivoluzionario, la ale plui intransigjente dal moviment rivoluzionari
    3
    adi. [CO] (di alc, che al mostre intransigjence) intransigjent, rigjit, dogmatic, altr.trad. fiscâl, inflessibil, intolerant, rigorôs
    • assumere un atteggiamento troppo intransigente, vê un ategjament masse intransigjent