Dizionari Talian Furlan

intontire v.intr., v.tr.

  1. 1a
    v.tr. [CO] (fâ deventâ stupit) stupidî, instupidî, imbambinî, altr.trad. incoionî, incretinî, sturnî
    • gli anni lo hanno intontito, i agns lu àn imbambinît
    1b
    v.tr. [CO] (dâ une strache che e gjave la luciditât) sturnî, sturbî, intrunî, centenâ, altr.trad. incentenâ, incjocâ, inçucâ, inçuchî, inmatunî, straviâ
    • tutto quel rumore lo ha intontito, dut chel sunsûr lu à sturbît
    • il vino lo ha intontito, il vin lu à centenât