Dizionari Talian Furlan

infamia s.f.

  1. 1
    s.f. [CO] (cundizion di disonôr public) infamie, infametât, altr.trad. abomini, blasim, disonôr, dispresi, vergogne
    • col suo comportamento ha gettato infamia su tutta la famiglia, fasint ce che al à fat al à butade infamie su dute la famee
    2a
    s.f. [CO] (azion che e puarte disonôr) infamie, infametât, altr.trad. abomini, disonôr, vergogne
    • quell'accusa è un infamia, chê acuse e je une infamie
    2b
    s.f. [CO] (calunie) infamie, infametât, altr.trad. bausie, difamazion
    • sul suo conto si dicono molte infamie, su di lui a disin tantis infamiis
    3
    s.f. [CO] coloc. (robe une vore negative, brute) infamie, infametât, vergogne, cragne, altr.trad. mierde, porcarie
    • è un'infamia di film, al è une cragne di cine