Dizionari Talian Furlan

infamare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [BU] (fâ deventâ infam) difamâ, infamâ, altr.trad. disonorâ
    • il tradimento lo aveva infamato agli occhi di tutta la città, il tradiment lu veve infamât denant di dute la citât
    2
    v.tr. [CO] (degradâ, cun caluniis o acusis) infamâ, altr.trad. caluniâ, discreditâ, sbeleâ, vilipendi, vituperâ
    3
    v.tr. [OB] (dâ fame publiche) dâ fame
    • le sue imprese lo hanno infamato presso la sua gente, le sôs impresis i àn dade fame li de sô int