Dizionari Talian Furlan

incallire v.intr., v.tr.

  1. 1
    v.intr. [CO] (fâ il cal, deventâ calôs) incalîsi, altr.trad. indurîsi
    2
    v.intr. [CO] (cjapâ sù vizis) incancarîsi
    • incallirsi nel fumo, incancarîsi a fumâ
    3
    v.tr. [CO] (fâ deventâ calôs) incalî, altr.trad. indurît
    • la zappa gli ha incallito le mani, la sape i à incalît lis mans
    4
    v.tr. [CO] fig. (fâ deventâ dûr, insensibil) indurî, incrudî
    • la guerra gli ha incallito il cuore, la vuere i à indurît il cûr