Dizionari Talian Furlan

impertinente adi., s.m. e f.

  1. 1
    adi., s.m. e f. [CO] (che, cui che nol à rispiet, che al provoche) impertinent, insurît, altr.trad. ardît, cjassôs, disfaçât, insolent, iriverent, mussichin, pevarin, scjassôs, sfaçât, sfrontât, smafar
    • un ragazzino impertinente, un insurît di frut
    2
    adi. [CO] (che al mostre mancjance di rispiet) impertinent, insurît, sfaçât, altr.trad. ardît, cjassôs, disfaçât, insolent, iriverent, mussichin, pevarin, scjassôs, sfrontât, smafar
    • una risposta impertinente, une rispueste insuride