Dizionari Talian Furlan

immortale adi., s.m., s.m. e f.

  1. 1a
    adi. [AU] (che nol mûr, no mortâl) imortâl, altr.trad. cence fin, cence muart, eterni
    • secondo molte religioni l'anima è immortale, daûr di tantis religjons la anime e je imortâl
    1b
    adi. [AU] (che nol varà fin, che al sarà ricuardât simpri) imortâl, altr.trad. eterni
    • conquistare una gloria immortale, concuistâ une glorie imortâl
    • quest'opera rende immortale il nome dell'artista, cheste opare e fâs imortâl il non dal artist
    2
    s.m. e f. [TS] mitol. (spec. tal pl., i dius e i semidius de mitologjie classiche) imortâl
    • Zeus, padre dei mortali e degli immortali, Zeus, pari dai mortâi e dai imortâi
    3
    s.m. [CO] (spec. tal pl., i membris de Academie di France) imortâl
    4
    adi., s.m. [TS] stor. (spec. tal pl., cuarp dal esercit persian costituît di dîs mil soldâts sielzûts) Imortâi