Dizionari Talian Furlan

genialata s.f.

  1. 1
    s.f. [CO] fam., scherç. (cjatade gjeniâl, ancje doprât in maniere antifr.) gjenialade, cjatadone, altr.trad. cjatade, idee gjeniâl, scuvierte
    • ha appena detto una genialata, al à a pene dit une gjenialade
    • ha risolto la situazione con una delle sue genialate, al à justât la situazion cuntune des sôs cjatadonis o ancje ideis gjeniâls