Dizionari Talian Furlan

finta s.f.

  1. 1
    s.f. [AU] (at o azion simulâts, finzion) fente, altr.trad. defraut, finzion, imbroi, imbroieç, imposture, ingjan, mostre
    • le sue lacrime sono una finta, lis sôs lagrimis a son une fente
    • quella malattia era tutta una finta, chê malatie e jere dute une fente
    2a
    s.f. [TS] milit. (azion metude in vore par distrai il nemì dal pont che si vûl tacâlu) fente
    • il primo battaglione fa la finta il secondo va all'assalto, il prin bataion al fâs la fente il secont al va al assalt
    2b
    s.f. [TS] sport (moviment tacât ma no finît par imbroiâ l'aversari su la intenzion di azion) fente
    • una serie di finte, une serie di fentis
    3
    s.f. [TS] sart. (vt. patta3)
    vist. (vt. falsatura)