Dizionari Talian Furlan

fecondare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [AD] (produsi une fecondazion intune femine, intune bestie o intune rose) fecondâ, altr.trad. ingravidâ
    • fecondare la cellula uovo, fecondâ la celule ûf
    2
    v.tr. [AD] (fâ fertil) fecondâ
    • la pioggia ha fecondato la terra, la ploie e à fecondade la tiere
    fig. (fâ svilupâ) coltâ, svilupâ, altr.trad. carburâ, dispatussâ, disvilupâ, fâ cressi, fâ incressi, infuartî, rinfuarcî, sfrancjâ
    • un insegnamento che feconda la mente, un insegnament che al colte o ancje al svilupe il cjâf