Dizionari Talian Furlan

dittatore 1 s.m.

  1. 1
    s.m. [TS] stor. (magjistrât de Rome republicane che al veve podês civîi e militârs assolûts in câs di crisi e di vuere) ditatôr
    2
    s.m. [TS] stor. (te ete dal Risorgimento talian, non che si son dâts cierts patriots che si son metûts da cjâf di guviers rivoluzionaris in vie provisorie) ditatôr
    3
    s.m. [AU] (cjâf di un guvier assolût totalitari) ditatôr, altr.trad. autocrat, despote, dispotic, tiran
    • il dittatore è stato deposto dai rivoluzionari, il ditatôr al è stât butât jù dai rivoluzionaris
    4a
    s.m. [AU] (persone dispotiche) ditatôr, befel, altr.trad. dispotic, paronat, paron espotic, prepotent, siôr paron
    • in ufficio fa il dittatore con tutti, in ufici al fâs il ditatôr cun ducj
    4b
    s.m. [AU] fig. (cui che cu lis sôs capacitâts al rive a imponi lis sôs ideis e i siei guscj) paron, altr.trad. arbitri
    • quello stilista è dittatore nella moda, chel stilist al è il paron de mode