Dizionari Talian Furlan

disunire v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (fâ une separazion) dividi, distacâ, stacâ, disunî, altr.trad. disconeti, disseparâ, diszontâ, scompartî, separâ
    • il generale aveva commesso l'errore di disunire le sue forze, il gjenerâl al veve fat l'erôr di dividi lis sôs fuarcis
    2
    v.tr. [CO] fig. (dividi provocant discordie) separâ, dislontanâ, disunî, altr.trad. disgregâ, dividi
    • il genero ha disunito la famiglia della moglie, il zinar al à separât la famee de femine