Dizionari Talian Furlan

dissidente adi., s.m. e f.

  1. 1
    adi., s.m. e f. [CO] (che, cui che al è in contrast fuart cun cierts aspiets de sô confession religjose o dal so sisteme politic) dissidents, altr.trad. eterodòs
    • il regime ha perseguitato molti dissidenti, il regjim al à perseguitât tancj dissidents
    (di alc, che al mostre contignûts contraris a une confession religjose o a un sisteme politic) dissidents, altr.trad. eterodòs
    • un giornale dissidente, un gjornâl dissident