Dizionari Talian Furlan

disgregare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (dividi un agregât intes parts che lu componin) disgregâ, disfâ, altr.trad. disarticolâ, disbletâ, discometi, discomponi, discuinçâ, disjustâ, slambrâ
    (ridusi in framents) disgregâ, disfâ, altr.trad. disarticolâ, disbletâ, discometi, discomponi, discuinçâ, disjustâ, slambrâ
    • gli agenti atmosferici disgregano anche il cemento, i agjents atmosferics a disfin ancje il ciment
    2
    v.tr. [CO] fig. (gjavâi a di un grup l'acuardi, la coesion) disgregâ, disfâ, altr.trad. dismembrâ, disunî, dividi
    • le gelosie hanno disgregato la associazione, lis zelosiis a àn disgregât la associazion
    3
    v.tr. [TS] chim. (fâ solubil un compuest cuntun procès di disgregazion) disgregazion