Dizionari Talian Furlan

dilaniare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (fâ a tocs la cjar sbregant) sbranâ, sbridinâ, slambrâ, scuartâ, sgnangassâ
    • il lupo dilaniava la sua preda, il lôf a sbranave o ancje al slambrave la sô prede
    • aveva il braccio completamente dilaniato, al veve il braç dut sgnangassât
    fig. (tormentâ) mangjâ, marturizâ, tumiâ, altr.trad. aflizi, cancarâ, cruziâ, fiscâ, lambicâ, spirtudâ, tanaiâ, tormentâ, torturâ, tudâ, vencolâ
    • il rimorso lo dilania, il rimuars lu mangje o ancje lu marturize