Dizionari Talian Furlan

costumatezza s.f.

  1. 1
    s.f. [BU] (il sei costumât) educazion, creance, civiltât, altr.trad. coretece
    • comportarsi con costumatezza, compuartâsi cun creance o ancje cun educazion
    2
    s.f. [BU] (il sei misurât, il sei virtuôs) judizi, virtût, altr.trad. misure, sintiment, temperance
    • Catone lodava la costumatezza degli avi e criticava il vizio dei giovani, Caton al laudave la virtût dai vons e al criticave il vizi dai zovins