Dizionari Talian Furlan

contumace adi., s.m. e f.

  1. 1
    adi., s.m. e f. [TS] dir. (riferît a un imputât di un procès penâl o di part di un procès civîl che si cjatin intune situazion di contumacie) contumaç
    2
    adi. [BU, OB] (di cui che nol vûl sometisi, che nol ubidìs) ribel, disubidient, altr.trad. ledrôs
    (di sintiment e sim., che al dure par tant timp) ustinât, mastin, indurant, salt, intrepit, altr.trad. disubidient
    [OB] (spec. di cuarp o di materie, che al resist aes trasformazions) resistent