Dizionari Talian Furlan

contrariare v.intr., v.tr.

  1. 1
    v.tr. [CO] (fâ cuintri, metisi cuintri) contrariâ, aviersâ, contrastâ, altr.trad. boicotâ, oponisi, ostacolâ
    • contrariare un progetto, contrastâ un progjet
    (contradî) contrariâ, aviersâ, contrastâ, altr.trad. contestâ, contradî
    • è scorbutico, ma non contrariamolo inutilmente, al è ruspiôs, ma no stin a contrariâlu dibant
    2
    v.tr. [CO] (dâ fastidi) secjâ, infastidî, contrariâ, altr.trad. conturbâ, disturbâ, ingomeâ, inmagonâ, iritâ, stufâ, urtâ
    • il suo ritardo lo ha davvero contrariato, il so ritart lu à pardabon infastidît