Dizionari Talian Furlan

contemplatore adi., s.m.

  1. 1
    adi., s.m. [CO] (che, cui che al contemple) contemplatîf, contempladôr, altr.trad. indagadôr, osservadôr, scrutinadôr
    • le persone contemplatrici guardano con piacere la natura, lis personis contemplativis a cjalin cun plasê la nature