Dizionari Talian Furlan

consonanza s.f.

  1. 1a
    s.f. [TS] mus. (capacitât di acuardis e intervai di cumbinâsi in mût armoniôs e plasevul di scoltâ) consonance, altr.trad. armonie
    1b
    s.f. [BU] (armonie di vôs o suns) consonance, altr.trad. acuardi, armonie
    2
    s.f. [CO] fig. (di ideis e sim., il jessi in cunvigne) consonance, altr.trad. acuardi, armonie, avualitât, coincidence, conformitât, corispondence, cunvigne, sintonie, unanimitât, uniformitât
    3a
    s.f. [TS] metr. (corispondence di suns intes silabis finâls dai viers li che e je la rime) consonance
    3b
    s.f. [TS] metr. (coincidence des solis consonants finâls in dôs o plui peraulis) consonance