Dizionari Talian Furlan

concausa s.f.

  1. 1
    s.f. [CO, TS] dir., filos. (cause che intune cun altris e prodûs un ciert efiet) concause, cause associade, sorecause
    • la peste è stata una concausa della crisi del 1300, la peste e je stade une concause o ancje une cause associade o ancje une sorecause de crisi dal 1300