Dizionari Talian Furlan

cittadino adi., s.m.

  1. 1
    adi. [FO] (de citât) citadin, altr.trad. urban
    • il traffico cittadino è terribile, il trafic citadin al è teribil
    (de citât e dai siei abitants, spec. in contrast a chel che al è tipic de campagne) citadin, borghesan, altr.trad. çavatin
    • non lo sopporto con quell'aria cittadina!, no lu sopuarti cun chê ande citadine!
    2
    s.m. [FO] (cui che al vîf intune citât) citadin
    • un cittadino di Parigi, un citadin di Parîs
    (in contrast cun chei che a vivin in campagne) citadin, altr.trad. çavatin
    • vuole fare il cittadino, al vûl fâ il citadin
    3
    s.m. [FO] (cui che al à la citadinance di un stât) citadin
    • un cittadino italiano, un citadin talian
    4
    s.m. [TS] fig. (membri di une comunitât ideâl) citadin
    • cittadino del mondo, citadin dal mont
    5
    s.m. [FO] stor. (te etât comunâl taliane, borghês dal ordin mezan tra nobiltât e popul) citadin
    • il cittadino è tenuto a pagare le tasse in base alla propria ricchezza, il citadin al à di paiâ lis tassis daûr de sô ricjece
    6
    s.m. [TS] stor. (durant la rivoluzion francese, titul dât a ducj cence distinzion di classe sociâl) citadin
    • il cittadino Robespierre, il citadin Robespierre