Dizionari Talian Furlan

calafatare v.tr.

  1. 1
    v.tr. [TS] mar. (tes carenis di len, fâ deventâ impermeabii i spazis tra lis breis cun catram o stope) calafatâ
    (tes carenis metalichis, fâ deventâ stagnis lis zontaduris tra lis lamieris saldant o tornant a bati insiemi i ôrs) calafatâ
    2
    v.tr. [TS] metal. (fâ deventâ stagnis lis zontaduris jenfri doi condots o dôs bandis) calafatâ